زندگی‌نامه شهید

معلم شهید «سیروس مهدی‌پور»، فردی باهوش و پرتلاش بود که دو سال زودتر وارد مدرسه شد و دیپلم ریاضی را از دارالفنون گرفت. بعدها به تدریس در مناطق محروم پرداخت و با مهربانی شاگردانش را به یادگیری تشویق می‌کرد. با آغاز جنگ، به عنوان بسیجی و فرمانده دسته راهی جبهه شد و در ۲۴ آذر ۱۳۶۵ در مهران بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.

دستان او ابتدا پیکر ماشین‌ها را صاف می‌کرد و بعد در سنگرهای جبهه، اراده رزمندگان را برای دفاع از میهن. سید مناف، جوان طالقانی که کارگاه را برای انقلاب رها کرد، در نهایت در خاک بستان، با اصابت گلوله به پیشانی به آرزوی دیرینه‌اش رسید.

شهید علیرضا جعفری‌نژاد، رزمنده بسیجی و جانباز سال‌های دفاع مقدس، پس از تحمل سال‌ها درد ناشی از مجروحیت، در آذر ۱۳۶۹ به جمع شهیدان پیوست.

در آستانه سالگرد شهادت شهید سعید اقبال، تصاویر به یادگار مانده از این نوجوان رزمنده، روایتگر چهره‌ای مصمم و عاشق از سوم‌دبیرستانی است که در ۱۶ سالگی با اصابت ترکش به پیشانی در عملیات "محرم" به آرزوی دیرینه‌اش رسید.

صدای گلوله خواب از چشمان مصطفی ربود؛ همان شبی که برادرش محمد، در محاصره ضد انقلاب در دانشگاه تهران گرفتار آمده بود. این روایت، بخشی از خاطرات پرشور مصطفی اسدی، برادر «شهید محمد اسدی» است از روزهای پرالتهاب انقلاب.

از محلات جنوبی تهران تا خاکریزهای عملیات والفجر۴؛ روایتی از زندگی کوتاه و پربرکت رزمنده‌ای که عشق به شهادت، در چشمانش موج می‌زد.

شهید «محمد خسروی» در کنار قبر امام هشتم (ع)، امام را واسطه قرار داد و در آنجا گفت؛ ای خدا اگر من لیاقت شهادت تو را ندارم، آمده‌ام تا امام را واسطه قرار دهم.

محمدجعفر زنگنه شهرکی، راننده‌ای که آمبولانس را نه برای فرار از خطر، بلکه برای رساندن جان‌ها به نجات می‌راند، با جمله‌ای جاودانه از خانواده‌اش وداع کرد: «من این‌دفعه که بروم جبهه، دیگر بازگشتی در کار نیست.» و چنین شد که در شلمچه، در دل عملیات کربلای ۵، آسمان او را در آغوش کشید. این روایت، حکایت مردی است که با عشق به وطن، از آرامش خانه گذشت تا در طوفان جبهه، چراغ راه دیگران باشد.

«مادرم، به قلب مهربانت قسم که همیشه دوستت داشته‌ام و برای ابد دوستت خواهم داشت...» وصیت‌نامه شهید محمدرضا احمدی شریف که در تاریخ ۲۱ تیر ۱۳۶۴ و در آستانه شهادتش نوشته شده، روایتی است سراسر عاطفه و دغدغه. او در این نوشته، که ترجیح می‌دهد آن را «حرف‌های دل» بنامد، با زبانی شیرین و صمیمی، از پدر و مادرش حلالیت می‌طلبد، برادرانش را به وفاداری و پشتیبانی از یکدیگر سفارش می‌کند و از خواهرانش می‌خواهد کدبانوهایی مهربان و مادرانی آگاه برای تربیت نسل آینده باشند. این وصیت‌نامه، که در آن حتی به بدهی‌های کوچک خود نیز اشاره کرده، تصویری زنده از مسئولیت‌پذیری، مهر عمیق خانوادگی و نگرانی‌های یک جوان آرمان‌خواه در آخرین لحظات زندگی است.

رمضان‌علی آقایی، فرزند حسن، در دوازدهم اردیبهشت ۱۳۳۹ در روستای کندر کرج به دنیا آمد. از کودکی با رنج یتیمی آشنا شد، اما این محرومیت او را از ایستادگی در راه آرمان‌هایش بازنداشت. از نخستین روزهای انقلاب تا آخرین لحظه‌های زندگی، بی‌وقفه در راه دفاع از ارزش‌های اسلامی کوشید و سرانجام در عملیات رمضان، در هفتم مرداد ۱۳۶۱، با اصابت ترکش به قلبش، در پاسگاه زید ـ کرخه به شهادت رسید.

شهید برجعلی ارمنده‌ای، متولد ۱۳۲۸ در روستای فشند ساوجبلاغ، از ارتشیان فداکار و مکانیک متخصص یگان ۱۶ زرهی قزوین بود که پس از سال‌ها خدمت صادقانه در جبهه‌های نبرد، سرانجام در عملیات پیروزمند مرصاد در منطقه ابوغریب (۱۳۶۷) به فیض شهادت نائل آمد. پیکر پاک این شهید بزرگوار در زادگاهش، روستای فشند، آرام گرفته است.

در آسمان سرخِ میهن، ستاره‌ای درخشید که نامش «علی حاتمی» بود؛ جوانی از تبارِ غیرت، که از کوچه‌های تهران برخاست و در بیابان‌های سوزانِ شلمچه، با خونِ پاکش، حماسه‌ای جاودان نوشت. او که در اوجِ جوانی، درس‌های عشق را در مکتبِ انقلاب آموخته بود، با پای برهنه‌ی عشق به میدان جنگ شتافت و در هیاهوی توپ‌های دشمن، فریادِ «الله‌اکبر» را به گوش تاریخ رساند. اینک، نامش بر تارکِ شهیدان می‌درخشد و یادش، چراغِ راهِ آزادگان است. 

شهید قاسم پیری، جوان اردکانی که از کودکی در مسیر قرآن و انقلاب گام برداشت، سرانجام ۲۲ اردیبهشت ۱۳۶۶ در ۲۱ سالگی به آرزوی دیرینه اش؛ یعنی شهادت در راه خدا رسید.

سخن از مردی است که از دل روستای محروم "خور ساوجبلاغ" برخاست، با دستان پینه بسته کشاورز و قلبی مالامال از عشق به انقلاب، تا در بیست و دو بهار زندگی، حماسه‌ای بی‌مانند از ایثار را در جبهه‌های غرب و جنوب رقم بزند. شهید حسین دهقان نژاد، الگوی سربازی بود که مرز بین "وظیفه" و "عشق" را درنوردید و سرانجام در آستانه عملیات بیت‌المقدس، به آرزوی دیرینه‌اش رسید؛ شهادت در اوج پیروزی.

"در این نامه که از قلب خاکریزهای آبادان نوشته شده، شهید صالح ابراهیم‌نژاد با لحنی سرشار از ایمان فریاد می‌زند: "ان‌شاءالله ظرف دو سه ماه کلک این بعثی‌ها را خواهیم کند!" اینک پس از چهار دهه، این کلمات همچون طنینی از ایستادگی و امید، روح حماسه‌های دفاع مقدس را زنده نگه داشته‌است."

شهید«رضا زرگران»، دوم مهر ماه 1306 در بنجار از توابع شهرستان زابل دیده به جهان گشود. از بانیان مراسم سیدالشهدا بود و همیشه در حال خدمت به اهل بیت(ع) بود. در ادامه زندگینامه این شهید برای علاقمندان منتشر می شود.

شهید «حسن میش‌مست» از شهدای دوران دفاع مقدس است که نوید شاهد البرز روایتی از این شهید را به قلم «محمدحسن مقیسه» تقدیم مخاطبان می‌کند.

شهید «هوشنگ شیروانی» از شهدای دوران دفاع مقدس است. از او روایت شده است که اهل احسان و کمک به مستضعفان بوده است.

شهید «عبدالحسین یوسف‌پور‌خرمی» از شهدای دوران دفاع مقدس است. او در سخنانش بیان می‌کند: من حدود بیست و چند سال در ارتش شاه مزدور خدمت کرده‌ام و حالا می‌خواهم چند سالی هم در ارتش جمهوری اسلامی ایران که آرزویش را داشتم خدمت کنم.

شهید پاسدار «احمد (مهدی) قاسمی» از شهدای دوران دفاع مقدس است. از او روایت شده است که وی ساعت‌ها برای حفظ اصول و ارزش‌های انقلاب به گفتگو با جوانان می‌نشست و با همکاری دوستان خود با تشکیل کلاس‌های آموزنده و با پخش فیلم و اسلاید سعی در جذب جوانان داشت.