زندگینامه شهید علیداد جمعه خشک
شروع فصل پائیز و ماه مهر، نوید بازگشائی مدارس و آغاز سال تحصیلی جدیدی را به ارمغان می آورد. در این بحبوحه بچه ها با شور و شوق خاصی دفتر و قلمهای نو را به همراه کتابهای جدید درسی در کیف مدرسه گذاشته و می روند تا یکسال دیگر تحصیلی را آغاز نمایند. روز اول مهرماه سال 1341 در روستای خشک از توابع شهرستان قاینات، شور و هیجان بازگشائی مدرسه با تولد نوزادی در کلبه ای محقر و کوچک روستا در هم آمیخته شده و هیجان و خوشحالی دوچندان می شود. نام این فرزند تازه متولد را علیداد می گذارند. همان کسی که در سالهای بعد در جبهه های نبرد، افتخارآفرین شده و جان شیرین را به پیشگاه حضرت باریتعالی هدیه می کند، تا بدین طریق در طومار مدافعین وطن قرار گرفته و حب خویش را نسبت به میهن و مذهب خود اثبات نماید.
علیداد به مدرسه نرفت و همه تلاشش را برای کمک به والدین خود به کار بست. والدینی که با درآمد اندک خویش از راه کشت و کار و کشاورزی، روزگار را سپری نموده و درس زندگی به فرزند خود می آموختند. او توانست فقط خواندن و نوشتن را در حد خیلی کم یاد بگیرد. علیداد دستهای رنج کشیده از کار و تلاش بر روی زمینهای کشاورزی را همراه خود داشت و دنیای او زرق و برق مادی به خود نگرفت، در عوض غیرت دفاع از میهن و همپا شدن با نیروهای نظامی و بسیجی از خصلتهای نیکوی این شهید عزیز بود.
شهید علیداد جمعه خشک در سال 1357 ازدواج کرد که حاصل این پیوند مقدس، 2 پسر و 2 دختر بود. وقتی وارد بسیج شد، به عنوان راننده بولدزر برای ساخت سنگر به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام گردید. تلاشش برای کمک به رزمندگان ستودنی بود. اما دیری نپایید که سرانجام در تاریخ 23/2/1366 در منطقه بانه حین سنگرسازی، توفیق حضور در محضر دوست را پیدا نمود و بال و پر جدایی از این دنیای خاکی را گشوده و تا عالم بالا پرکشید. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
