وصیت نامه شهید علیرضا بنی اسدی
بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده مهربان
1 ـ اولاً با نام خدای عزوجل که طاعتش موجب قربت و مزید نعمت است شروع می کنم و در ستایش و حمد و سپاس او زبان می گشایم و در درگاهش به سجده می پردازم و امیدوارم این گناهان ما، در برابر خداوند ناچیز به شمار آید و ما را ناامید و مأیوس برنگرداند. من یک بنده گنهکار بیش نیستم مورد عفو و بخشش خداوند قرار می گیرم و از او پوزش می طلبم. من که یک کشاورز بیش نیستم و نمی توانم خانواده ام را اداره کنم تشخیص می دهم که رفتن به جبهه واجب الوجود است و از تمام هستی خود از تمام مادیات و زن و فرزند خود می گذرم و می دانم که رفتن به جبهه که امری است که مثل نماز واجب و لازم است.
می توانم در این امر الهی به امام و تمام رزمندگان در جبهه یاری و کمک کنم و دین خود را نسبت به این قیام خونین و انقلاب ادا کنم و موفق بشوم در این محیط انسان ساز و باطن پرور گامی مؤثر بردارم و بتوانم به یاری دیگر برادران این بعثیون را از خاک مقدسمان بیرون برانیم هرچند که ما در برابر خورشید اشعه ای بیش نیستیم اما می توانم به جای یک کیسه شن سنگر باشم و تنها امید و آرزوی من این است که در این امتحان قبول شده و وارد باغ جاودانی بشریت شده باشم.
2 ـ به امید خداوند متعال اگر شهید شدم که این تنها آرزوی من است اگر جنازه ام به دست شما رسید مرا با همان لباس های آغشته به خون دفن کنید.
3 ـ از خانواده ام و تمام قومان و خویشاوندان می خواهم که صبر را پیشه کنند و با این بردباری خودشان مشت محکمی بردهان منافقان کوبیده و ثابت کنند که ملتی که شهادت دارد اسارت ندارد.
4 ـ و از همسرم می خواهم که فرزندانم را همچون علی اکبر و علی اصغر حسین«ع» تربیت نماید و صبر زینبی پیشه کند همان مَثَل معروف آنان که رفتند کار حسینی کرده اند آنان که ماندند باید کار زینبی بکنند.
5 ـ و از پدر بزرگم که در این دوران آخر عمرشان به من احتیاج دارند عذر خواهی می کنم و یاد آور می شوم که مرا حلال نمایند و از همه برادرانم می خواهم که همچنین مرا حلال کنند.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
علیرضا بنی اسدی
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیادشهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
