شهید محمد دارابی

محمد دارابی سال 1340 در روستای "حسین آباد شاهد" شهرستان ملایر از توابع استان همدان متولد شد. دوران تحصیل محمد به دلیل وضعیت بد اقتصادی خانواده و مشکلات مالی که وجود داشت با سختی های زیادی همراه بود اما او با تلاش موفق به گذر از این مشکلات می شد.

تحصیلات ابتدایی را در حسین آباد شاهد گذراند اما برای تحصیلات راهنمایی و متوسطه مجبور بود به ملایر برود. در سال 1360 با پایان دوره متوسطه به ‌خدمت سربازی رفت و داوطلبانه در مناطق عملیاتی به‌ خدمت پرداخت.

با مطالعات گسترده‌ای که در کتب دینی و معارف اسلامی داشت, شناخت زیادی در این زمینه پیدا کرده بود به گونه ای که به دستور فرماندهان با دایر کردن کلاس های عقیدتی، نقش عمده‌ای در ارتقاء سطح علمی و عقیدتی رزمندگان لشکر انصارالحسین(ع) داشت.

او سرباز بود اما تلاش و فعالیت های شبانه روزی اش به اندازه ای بود که اگر کسی او را نمی شناخت فکر می کرد فرمانده واحد تبلیغات لشکر است.

وقتی دوره خدمت سربازی محمد تمام شد جبهه را رها نکرد. با اینکه درس های عقیدتی او تاثیر خوبی در روحیه رزمندگان داشت اما با اصرار به گردان رزمی رفت و در آن واحد فرماندهی یک دسته از نیروهای رزمنده را به عهده گرفت.

با کارایی خوبی که از خود نشان داد بعد از مدتی به عنوان فرمانده گروهان منصوب شد. او با تدابیر نظامی و اعتقادش، مجموعه تحت فرماندهی خود را به خوبی هدایت می کرد.

درتمام ماموریت هایش موفق بود. به این دلیل و با گذشت مدتی از حضورش به عنوان فرمانده گردان 153 در لشکر 32 انصارالحسین(ع) منصوب شد.

در فراق دوستان و یاران شهیدش، همواره می سوخت وهمیشه از خدا طلب رسیدن به قافله شهدا را داشت. دنیای مادی کوچکتر و محدودتر از آن بود که گنجایش آن روح بزرگ و با عظمت را داشته باشد. قبل از ورود به هر عملیاتی غسل شهادت می کرد و برای نبرد با دشمن وضو می گرفت و با نیت قربهّ الی الله وارد عرصه جنگ می شد.

محمد دارابی در جبهه‌های جهاد نور علیه ظلمت، عاشقانه ماند و جنگید. او که تجربه شرکت در ده ها عملیات را داشت, در عملیات سرنوشت ساز کربلای 5 مجاهدت ها و تلاش های مقدس او مورد قبول خدای متعال قرار گرفت و در بیست و نهم دیماه 1365به یاران شهید خود پیوست.

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا حس می‌کنم دنیای به این بزرگی برایم تنگ است. احساس دلتنگی و خفقان می‌کنم. خدایا دنبال راه و چاره‌ای برای رهایی از این زندان می‌گردم و آن راه جز صراط مستقیم که همان شهادت در راه تو است، نمی‌تواند باشد. حب دنیا، حب ثروت، حب مقام ، حب مال و آرزوها دیگر نمی‌تواند مرا فریب دهد و راضی کند.

در مبارزه با این مفاسد هر حادثه‌ای که برایم اتفاق افتد با آغوش باز پذیرایی کرده و استقبال می‌کنم و تا موقعی که جان در بدن دارم این مفاسد اخلاقی و انگیزه‌های مادی و دنیوی نمی‌تواند جاده انحرافی در صراطی که قرآن برایم کشیده است ,درست کند زیرا هر موقعی که به یاد خویش و دل بستن به دنیا و عواملش می‌افتم و تا قلب و مغزم می‌خواهد وابسته به این عوامل فساد شود، یاد این کلام رهبر عزیزم می‌افتم که فرمود: "سرباز گمنام همه کارها را با علاقه و محبت زیاد انجام می‌دهد و رضای خدا برای او از همه عوامل مهمتر است. "

پروردگارا! برای مبارزه با عوامل طاغوتی و شیطانی , این کلام پر محتوی را در عمق جان و مغز و قلبم جای داده‌ام و هرگاه دچار انانیّتها می‌شوم یاد این کلام می‌افتم .

من هم می‌خواهم گمنام باشم, گمنام اعمال ریا کارانه، گمنام هرکاری که بدون رضای تو بخواهد انجام گیرد. معبودا هرگاه که بوی عطر شهادت به مشامم می‌رسد همانطور که عاشق زیارت کربلای حسین(ع) و عاشق دیدن جمال امام زمان(عج) هستم و دلباخته این راه هستم، اثرش در قلبم نمایان است.

بارالها دریچه قلبم را بر روی احکام و قوانین اسلامی گشوده‌ام و هر محبت و قانونی که از طرف و رضایت خدا و اسلام تصویب می‌شود مأنوس قلبم قرار می‌گیرد.

خداوندا آمادگی شهادت در قلبم جای گرفته است و هر آن شاهد شهادت خود هستم بلکه همیشه شهیدم. امیدوارم عملم هم در کارها شاهدم باشد. یارب قطره‌ای ناچیز هستم به سوی دریای بی‌نهایت تو می‌آیم. خدایا تو را به حق خالصان درگاهت این قطره ناچیز را به دریای رحمت راهنمایی کن. بارالها تو را به مخلصان واقعی‌ات قسم، این دو شجره خبث یعنی غرور و ریا را در باطن و ظاهرم بخشکان. ای عالم به باطن و ظاهر، اگر بیرونم آراسته و همیشه لبخند بر زبان دارم اما باطنم همیشه از ترس گناهانم و سرپیچی از اوامر تو و اسلام تو و پیامبر تو و ائمه تو ,وعلمای واقعی تو همیشه لرزان است.

ای معبود حقیقی من ,تو خود شاهدی که خلوتگاه قلبم جایگاه راز و نیاز اصلی و باطنی من است. پروردگارا تو خود شاهدی که در مسجد قلبم پیوسته در رکوع و سجودم. یا الله تو را به محبوبان مظلوم قسم، این حقیر محبوس در دام هواها و هوسها را تو خود راهنما باش, ای امید در زنده بودن.

نفس مطمئنه اطمینان خاصی به من می‌دهد و مرا به سوی اعمال صالح و خیر می‌کشاند و قلبم را در تاریکی روشنایی می‌دهد. نفس امّاره‌ام, این شیء بی رنگ و بی وجود در قلبم ,این قلبی که به نور تو و امید تو می‌طپد , این عمل شیطانی و ناپسند در بعضی اوقات به سراغم می‌آید و نفس اماره‌ام هم می‌خواهد با او همکاری کند ولی در آن موقع حساس به تو و پیامبران و ائمه تو و قانون راستین اسلام متوسل می‌شوم. خدایا تو را به نفس مسیحایی رهبرم این درخت نیمه جان و خشک ریا را در قلوب مؤمنان و این بنده حقیر از بیخ و بن برکن.

یا الله تو خود مونس قلبهای خالصی. تو خود می دانی که همیشه اوقات، روحم و باطنم در سجده شکر است, چه راه بروم یا نشسته باشم, یا خوابیده باشم.

خدایا، خدایا موقعی که تو را شکر می‌کنم این کلمات را به زبان می‌آورم: (یارب ارحم ضعف بدنی) پروردگارا خودت به کارها و اعمال من شاهدی و خود نیز شاهدم که هرگاه عملی را می‌خواهم انجام دهم یا راهنمایی تو و مشورت تو و با مشورت قرآن تو با یاد تو و با نام تو بهترین اعمال از حقیر سر می‌زند.

ای امید محرومان هرلحظه که از عمرم بگذرد و به اتمام نزدیکتر شود ,خشنودم .

اگر زنده‌ام در هر لحظه رضایت تو را در اعمالم مشاهده می‌کنم زیرا خشنودی تو بهترین اعمال برای مخلصان و مؤمنان به درگاهت می‌باشد. ای مقام ده و مقام گیر، مقامهای دنیوی نمی‌تواند بندگان مؤمن تو را زیر دست خود قرار دهد و تسلط بر آن داشته باشد. بزرگترین مقامی که هرلحظه فرماندهی آن را به وجود خودم حس می‌کنم، رضایت توست. ای آرزوی دل مظلومان بدترین لحظات عمرم و درد آورترین دوران زندگیم و بدترین مواقعی که قلبم احساس درد باطنی شدید می‌کند، در موقعی است که می‌بینم حق مظلومی زیر پا می‌شود .

از پدر و مادر و خواهرانم و اقوامم می‌خواهم که مرا حلال کنند و آنها را توصیه به تقوی و اطاعت از امام عزیز می‌کنم و از همه آشنایان و دوستانم می‌خواهم که گوش به فرامین امام عزیز باشند و هیچ وقت صحنه انقلاب را خالی نکنند.

به امید زیارت کربلا

و من ا... التوفیق

محمد دارابی