نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

«گفت هر كس را كه اهليّت بود
مَحرم سِرّ الوهيّت بود»
(عطار)

فرازي از زندگينامه شهيد:
شهدا رازداران اسرار الهي هستند. عشق خدا در دلشان انقلابي ايجاد مي كند و اين انقلاب دروني دل است كه زمينه ساز انقلابات اجتماعي مي شود. تا دل منقلب نگردد، خانه از غير خالي نمي شود و زماني كه خانه از شيطان نفس پرداخت شد، عشق الهي در آن منزل مي گيرد و شعله سوزان عشق خداست كه آتش در هستي شهيد مي زند و او به آساني از سر جان برمي خيزد.
شهيد علي غفاري در سال1345 در اروميه متولد گرديد و پنج سال بيشتر تحصيل نكرد و پس از ترك تحصيل در مغازه تودوزي برادرش به كار مشغول شد. پس از ازدواج برادر، از او جدا شد و مستقلاً به كار پرداخت.
شهيد ضمن كار و فعاليت، در پايگاه مسجد محله عضو و فردي بسيار معتقد و نمازخوان بود. به امام و ولايت فقيه اعتقادي تام داشت و از سن7 سالگي روزه مي گرفت. به ورزش نيز بسيار علاقمند و خود مربي كاراته بود. داوطلبانه به سربازي رفت و در ژاندارمري آذربايجان غربي به خدمت مشغول شد. بيش از دو سال در جبهه هاي جنگ بود و رشادت ها از خود نشان داد.
مادر شهيد علي غفاري نقل مي كند: «هنگام اوجگيري حركت هاي انقلابي، شهيد كودكي كم سال بود، ولي رويدادهاي انقلاب را در آينده براي ما پيشگوئي مي كرد و ما از سخنان او كه دورنمائي از آينده را به ما نشان مي داد، تعجب مي كرديم.»
او در خانواده اي مذهبي و انقلابي رشد كرده بود و دائي و دو پسردائي شهيد نيز به صف شهداي معظم انقلاب پيوسته اند. آخرين بار كه به مرخصي آمده بود، گويا مادرش را از رفتن به خواستگاري منع كرده و گفته است كه چهار روز بعد شهيد خواهم شد و اين آخرين ديدار ماست.
يكي از دوستانش روايت مي كند: شب قبل از شهادت نمي خوابيد و در جواب سؤال گروهبان كه علت آن را از او پرسيد، گفت ظهر فردا شهيد خواهم شد و از شور شهادت خوابم نمي بَرَد. اين پيشگوئي شهيد به حقيقت پيوست و او در تاريخ1367/7/17 در زيوه بر اثر اصابت گلوله به درجه شهادت نائل شد و به ديدار خالق شتافت.
روحش شاد و يادش گرامي باد.