نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

نوزدهم آبان سال ۱۳۴۴ بود که ورودش را با گریه آغاز نمود. او را علیرضا نامیدند. کودکی که شعف و شادی خانواده را دو چندان کرده بود.

حرف دلش را با نقاشی روی کاغذ نقش می‌زد

شهید علیرضا خان‌محمدی در هفت سالگی وارد دبستان شد. دوران تحصیلش را در شهر دامغان سپری کرد. در حین درس خواندن به کارهای هنری نیز علاقه نشان می‌داد. حرف دلش را با نقاشی روی کاغذ نقش می‌زد و طراحی او در صفحات سفید، چشم‌نواز بود. به ورزش فوتبال نیز علاقه زیادی داشت.

جزیره مجنون؛ محل عروجش شد

این نوجوان از فعالان انجمن اسلامی هم بود. با ورودش به مقطع متوسطه هنرستان، رشته تحصیلی راه و ساختمان را انتخاب کرد و همراه دوستان خود در تشکیل بسیج قدس، فعالیت داشت. علیرضای جوان حالا داوطلب حضور در جبهه بود و از طریق بسیج چندین مرحله وارد میدان مبارزه شد. علیرضا با تمام وجودش مبارزه می‌کرد و برای جهاد و دفاع از دین و مملکت به لشکر ۱۷ علی‌ابن ابیطالب (ع) پیوست.

بی‌سیم‌چی فرمانده شهید، علی رضایی بود و در بیست و چهارم اسفند سال شصت و سه، عملیات بدر، پرده از راز عاشقی علیرضا گشود. جزیره مجنون محل عروجش شد اما بدون هیچ اثری و کسی ندانست او چه گفت و چه شنید.

ده سال بعد، علیرضا قصد وطن کرد

جزیره ده سال علیرضا را مهمان خود کرد و چه روزگار خوشی داشت در آن وصل. پس از آن در هفتم اسفند ۱۳۷۳ در میان مویه‌های نیزار و آسمان گریان جزیره، علیرضا قصد وطن کرد. پیکر پاک این مبارز نوزده ساله در گلزار شهدای شهر آرام گرفت.