منشی گروهان

به گزارش نوید شاهد خراسان جنوبی، شهید علی رضایی شهرایی، روز دوم فروردین ماه ۱۳۴۹ در روستای ساقدر از توابع شهرستان بیرجند دیده به جهان گشود. یکسال بیشتر از عمر دنیایی اش نگذشته بود که پدرش را از دست داد و در دامان مادری مهربان و دلسوز پرورش یافت. دوران کودکیش را با شیرین زبانیهای بچگی به پایان رساند و پا به مدرسه گذاشت. او توانست دوره ابتدایی را در زادگاهش به پایان برساند. در همین ایام بود که درکنار درس خواندن، به دیگر اعضا خانواده کمک می کرد و کارهایی را از روی دوششان برمی داشت.

علی از همان کودکی در برابر مصائب و مشکلات صبوری می کرد. بعد از اتمام دوره دبستان، برای ادامه تحصیل بنا به درخواست خودش و خانواده به شهرستان بیرجند آمد و در کنار دو برادر بزرگش مشغول ادامه تحصیل شد. در اوقات بیکاری، به برادرش در امر مغازه داری کمک می کرد. علی دوره راهنمایی را در مدرسه با موفقیت به اتمام رساند. دوران تحصیل او، با سالهای سوم و چهارم جنگ تحمیلی عراق علیه ایران اسلامی مصادف بود. بارها درخواست رفتن به جبهه را می نمود ولی با خواسته او موافقت نمی شد.

علی از سنین ۱۲ سالگی به مسایل دینی توجه می کرد و درجلسات مذهبی، بخصوص مراسم عزاداری سرور و سالار شهیدان شرکت می نمود. او در بسیج دانش آموزی مدرسه فعالیت می نمود و به مدت دو سال، مسئولیت تبلیغات آن را برعهده داشت. فعالیت او به گونه ای بود که از طرف بسیج سپاه برای شرکت در اردو ها و جلسات، وی را دعوت می کردند.

منشی گروهان

شهید علی رضایی شهرایی، با توجه به شناختی که نسبت به انقلاب اسلامی داشت، رفتن به جبهه را وظیفه شرعی خود می دانست. او آنقدر برای رفتن به جبهه عشق می ورزیدکه در سال ۱۳۶۳ بدون اطلاع و خداحافظی برای گذراندن دوره آموزش نظامی، از طریق سپاه پاسداران به کاشمر رفت و در مدت یک ماه، آموزش خود را به اتمام رساند. بعد از چند صباحی که به مرخصی آمده بود، عازم جبهه های جنوب (جزایر مجنون) شد و در نوبت اول به مدت ۶ ماه در منطقه ماند. به خاطر توانایی و استعدادی که داشت در همان مرحله اول اعزام به جبهه، به عنوان منشی گروهان مشغول خدمت شد. او در عملیات بدر منطقه هورالعظیم شرکت کرد و از ناحیه پا زخمی شد. بعد از مدت ۱۰ روز بستری شدن در یکی از بیمارستانهای اصفهان، به خانه برگشت و تحصیلات خود را ادامه داد.

شهید علی رضایی شهرایی، جنگ با صدام را فریضه ای می دانست که امام دستور آن را صادر کرده بود. او امام امت را محور اصلی انقلاب که باعث رشد فکری و معنوی ملت ایران، به خصوص نسل جوان گردیده بود، می دانست. سرانجام این شهید قهرمان، در سن شانزده سالگی، با قلب کوچکش به وسعت دریا، پس از رشادت های بسیار، روز بیست و هشتم اسفند ماه ۱۳۶۵ حین عملیات والفجر8 در منطقه شلمچه به فیض شهادت نایل گردید. روحش شاد و یادش گرامی.

منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی