سید محمد هوش سرشار، صفات اخلاقی و رفتار شایسته‌ای داشت
هوش سرشار و صفات اخلاقی و رفتاری
سید محمد در دوران طفولیت بسیار باهوش و دوست داشتنی بود. اوقات فراغت خود را به طور مستمر در کلاس‌های سرود و قرآن شرکت می‌کرد. علاقه وافری به فراگیری قرآن و با عشق و علاقه‌ای که به اجداد طاهرینش ائمه اطهار (ع) داشت، همواره در جلسات و مراسم مذهبی، خصوصاً مراسم عزاداری سرور آزادگان، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) حضور می‌یافت و یکی از فعالان هیئت عزاداری روستای خراشاد بود. او با هنر تئاتر و نمایش آشنایی کامل داشت که حتی به دفعات متعددی، نمایش های مختلف در روستای زادگاهش اجرا نمود.
دوران انقلاب
شهید حسینی راد، اوایل انقلاب در راهپیمایی ها و تظاهرات شرکت می کرد و فرهنگ ایثار و شهادت را از شعارهای برخواسته از متن جامعه انقلابی آموخته بود و برای حضور در مناطق جنگی و یاری کردن رزمندگان اسلام روزشماری می کرد. پس از دو سال تحصیل در مقطع متوسطه، عشق به جهاد فی سبیل الله و دفاع از اسلام و میهن اسلامی، او را از سنگر مدرسه به سنگر جبهه کشاند.
حضور در جبهه
از آنجایی که اوایل جنگ تمایل زیادی جهت رفتن به جبهه ابراز می کرد و به دلیل کم بودن سنش موافقت نمی شد، بالاخره حین تحصیل در پایه دوم هنرستان، تابستان سال 1364 به همراه چند نفر دیگر از دوستان به ستاد بازسازی و نوسازی شهرستان بیرجند مراجعه نمود. این دانش آموز بسیجی در تاریخ یازدهم تیرماه 1364 به صورت داوطلبانه از طریق این ستاد، جهت همکاری با گروه نقشه برداری جهاد سازندگی، به جبهه های نبرد حق علیه باطل، واقع در منطقه جنوب (سوسنگرد) اعزام گردید. سرانجام روز بیست و یکم تیرماه سال 1364 در رودخانه کرخه به فیض عظمای شهادت نایل گشت. پیکر مطهر این جهادگر شهید، پس از تشییع، در روستای زادگاهش به خاک سپرده شد.
نقل قول برادر شهید
روزی که بنا بود برادرم، سید محمد، به جبهه جنگ برود برای خداحافظی و طلب حلالیت به سراغ من آمد و گفت: «چون عازم جبهه هستم آمدم با شما خداحافظی کنم.» وقتی به جثه او نگاه کردم به اوگفتم: «برادر، من قبل شما به جبهه رفتم و با مناطق جنگی و عملیات ها آشنایی دارم و با وضع جسمانی و سن و سال شما، من صلاح نمی دانم که الان به جبهه بروید.» و لذا مقداری با او صحبت کردم تا شاید منصرف شود ولی ایشان برای رفتن و یاری نمودن رزمندگان اسلام مُصِرّ بود و در جواب حرف هایم گفت: «اگر رفتن به جبهه ایرادی دارد و شما صلاح نمی دانید که من بروم پس چرا خود شما رفتید؟» که من دیگر با این جواب منطقی، جوابی نداشتم و لذا با هم خداحافظی کردیم.
یاد آنان که به دیار حق شتافتند و در منزلگاه او مسکن گزیدند جاودانه، و راه طریقت پیشگان این عزیزان همواره مستدام، و خاطره آنان چون همیشه زنده باد. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
