عاشق جبهه بود و عشق شهادت داشت
تلاش در کار و معنویات
او در حین كار پر زحمت، در روستاهاي اطراف، هيچ گاه از انجام فرايض ديني و مذهبي فراموش نكرد و همراه و همگام پدرش كه اهل مسجد بود، در مراسم ديني و اعتقادي و شعائر اسلامي شركت مي‌كرد. عباسعلی نوجواني فعال، با هوش و پركار بود و پيشقدم در امور خيریه و عام المنفعه.
توجه زياد پدر به ائمه معصومين باعث شده بود كه عباسعلی از كودكي عشق و علاقه عميقي به اهل بيت عصمت و طهارت (ع) پيدا كرده و به مداحي و مدیحه سرایی ایشان مأنوس و به آن افتخار نمايد. او علاقه عميقی به امام (ره) داشت و فرمان امام را بر همه چيز ترجيح مي‌داد. چند صباحي از دوران نوجواني او كه گذشت، اولين پايگاه بسيج در بخش دستگردان تشكيل شد که در سايه الطاف خداوند و پدري ساده و بي آلايش و بسيجي، با بسيج اُنس گرفت و چون ديگران در حد توان در اين مدرسه عشق فعاليت كرد.
جبهه و شهادت
در بحبوحه ي جنگ تحميلي و هنگامي كه پدر بسيجي او با آن كهولت سني، قصد عزيمت به جبهه را نمود، عباسعلي علیرغم ميل باطني خویش، به منظور صيانت از خانواده، در روستا ماند، ولي لحظه به لحظه ي عمرش به ياد جبهه ها بود،گویا پیش از این شهادت را برای خود انتخاب کرده بود. او تاب نشستن در خانه را نداشت. به بهانه خدمت سربازي در سال 1365 عازم جبهه گرديد و طي دوران خدمت، از پدر و مادر و برادران و خواهران مي خواست تا براي رسيدن به آرزوي ديرينه‌اش،كه شهادت در راه خدا بود، دعا كنند، تا اين كه سرانجام در حالي كه چند صباحي ديگر به پايان جنگ هشت ساله باقي نمانده بود، روز نهم خرداد ماه 1367 در منطقه دربنديخان عراق، شربت شهادت نوشيد. پيكرش بعد از چند روز طي مراسم با شكوهي در روستاي دستگردان به خاك سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
