روایتی خواندنی از خواهر شهید «شادی حدادی»
«طلا حدادی»، می‌گوید: برادرم، سال 1365 در فکه به شهادت رسید. یکی از خصوصیات بارز رفتاری ایشان، این بود که همیشه خنده بر لب داشت. یک روز که پشت درب خانه ما با اینکه خیلی زیر باران مانده بود. اصلاً به روی خودش نیاورد و با مهربانی و لبخند همیشگی‌اش گفت: بیائید برایتان سوغات آورده‌ام.