اسماعیل تازیکه لمسکی

گویی می خواست در همانجایی که همیشه می خوابید به خواب ابدی فرو رود...

بار الها؛ هرگز فکر سعادت شهادت در راهت را باور نمی کردم ، ای پرورنده مهربان ، ای خالق سبحان، ای خدای من، چگونه می توانم چنین لطفی را باور نمایم.