گریه‌های پرستاران برای مجروحیت رزمندگان، صحنه‌ای فراموش نشدنی است
به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، نام پرستار همواره با ایثارگری و ازخودگذشتگی عجین شده است. نقش‌آفرینی این قشر متعهد در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی بی‌نظیر بوده است. به طوری که در دوران دفاع مقدس نیز شاهد ایثارگری و رشادت‌های انان بوده ایم که نقش بسزایی در پشتیبانی از رزمندگان داشتند و چه بسا که خود در این راه به مجروحیت، اسارت یا شهادت می‌رسیدند.
در همین راستا، به مناسبت گرامیداشت روز پرستار روایتی خواندنی از جانباز سرافراز «یحیی پور احمدی» تقدیم مخاطبان ارجمند می گردد.
سال 1364 در ارتفاعات گزیل منطقه عمومی پاوه و باینگان در عملیات آفندی براثر اصابت خمپاره دشمن مجروح شدیم ما را به همراه تعدادی از مجروحان به بیمارستان آیت‌الله طالقانی کرمانشاه منتقل و از آنجا به وسیله یک فروند هواپیما به شهر اصفهان اعزام شدیم.
اکثر دوستانم در حالت بیهوشی بودند ما را به بیمارستان حضرت عیسی بن مریم (ع) بردند در بخش بستری جانبازان اکثر پرستاران مرد بودند هنگام تعویض پانسمان دوستانی که قطع عضو شده بودند خیلی اذیت می شدند بعضی از آنها در اثر ناله و فریاد زیاد بیهوش می شدند.
پرستاران همیشه قبل از پانسمان بر سر و دستان ما بوسه می زدند و با چهره‌ای بشاش و خندان با مجروحین برخورد می کردند و اما در پایان تعویض پانسمان گاهاً گریان می شدند صحنه عجیبی بود. پرستاران آن فرشتگان آسمانی برای جانبازان بستری َسعی و تلاش فراوانی می کردند و می گفتند ما ایثار شما را می بینیم خستگی کار را فراموش می کنیم و روحیه بیشتری می گیریم یاد باد آن روزگاران .
انتهای پیام/
