شهید قهرمانی که در عملیات بدر شکارچی تانکهای دشمن بود
شهید نصرالله ترابی فرزند عباسعلی در تاریخ 2/11/1342 در روستای حسین آباد عربخانه از توابع شهرستان نهبندان و در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی خود را دردبستان روستای زادگاهش به پایان رساند. از همان سنین خردسالی با مشکلات و رنجهای زمانه دست و پنجه نرم می کرد و به کارکشاورزی و دامداری مشغول شد. یکی ازدوستانش به نام علی قاسمی می گوید: ایشان به محض اینکه زنگ مدرسه می خورد، یکسره به مزرعه می رفت و در کارهای کشاورزی به پدرش کمک می کرد و خیلی وقت ها هم از همان محل کار به مدرسه می آمد. این سخت کوشی ایشان را فراموش نمی کنم.
یکی از رنجهای دردآور و غیر قابل تحمل دوران کودکیش که قلب او را پر از غم و اندوه جان سوز نمود، از دست دادن وجود نازنین مادرش بود. در همین ایام، به دلیل نبود مدرسه راهنمایی در روستا و مشکلات عدیده، علیرغم علاقه وافری که به فراگیری علم داشت، مجبور به ترک تحصیل شده و درس را رها کرد. گرچه خودش از ادامه تحصیل محروم مانده بود ولی دیگران را به ادامه تحصیل تشویق و ترغیب می نمود. ذکر و یاد خدا را همیشه بر لب داشت و به ائمه اطهار(ع) متوسل می شد و از همان کودکی با اشتیاق درجلسات مذهبی وعزاداری سیدالشهدا شرکت می کرد. همچنین دراجتماعات مذهبی از قبیل نمازجمعه ونمازهای عیدین حضوری فعال داشت. بسیارصمیمی و متواضعانه رفتار می کرد.
پس از ترک تحصیل، برای کارکردن به شهرهای بیرجند، کرمان و تهران رفت و درآنجا به کارگری و دستفروشی مشغول شد.
در دوران انقلاب، او از اولین کسانی بود که عکس های امام خمینی(ره) را به روستا آورد و به در و دیوار نصب و اعلامیه ها و فرامین امام را پخش می کرد. برادرش می گوید: شهید در سال 1356 و در فصل زمستان چند ماهی را در مشهد گذراند. وقتی که برگشت متوجه شدم که ایشان شعارهای انقلابی را یاد گرفته و زمزمه می کند و با آنها مأنوس است. در ضمن صحبت، متوجه شدم که ایشان در این چند ماه بطور مرتب در جمع افراد انقلابی که در محضر آیت الله شیرازی به مبارزه علیه رژیم پهلوی مشغول بودند، حضور و فعالیت داشته است.
شهید همواره در برابر مشکلات صبور بود و با تدبیر و اندیشه محکم برآنان غلبه می کرد. شجاعت و بی باکی ایشان زبانزد خاص و عام بود. دوران سربازی خود را در سپاه پاسداران به پایان رساند و به عضویت رسمی آن نهاد مقدس درآمد. پس از گذراندن دوره آموزشی، به مدت دوسال در کردستان با ضدانقلابیون به مبارزه پرداخت. به دلیل شجاعت و دلاوری وی، مسئولیت های مهم را به او واگذار می کردند. وی همواره دوستان خود را برای رفتن به جبهه تشویق می کرد و می گفت: بالاخره باید بمیریم. پس چه بهتر که با عزت و افتخار در راه خشنودی خداوند از دنیا برویم که بهترین مرگ است.
نصرالله در سن بیست و یک سالگی ازدواج کرد، که پس از عقد فقط سه ماه با همسر خویش بود و پس از آن به جبهه رفت.او هدفش از رفتن به جبهه را احساس وظیفه شرعی و دفاع از مملکت اسلامی خویش عنوان می کرد. در این امر مهم، اخلاص و قصد قربت را سرلوحه کار خود می دانست.
سرانجام شهید نصرالله ترابی با مسئولیت فرماندهی گردان امام حسین(ع) درعملیات بدر شرکت کرد و در منطقه عملیاتی جزیره مجنون، شرق دجله حضور یافت که در حین پیشروی و برای شکار تانکهای دشمن، براثر اصابت ترکش خمپاره، دست راست وی دچار جراحت گردید. ولی با این حال و به اصرار همرزمانش، حاضر به ترک میدان نشد. پس از چند لحظه ترکش دیگری به پای وی اصابت نمود که باز هم معرکه را ترک نکرد و بنابه نقل قولهای مختلف بین12 تا 32 تانک دشمن را منهدم نمود. اما به دلیل خونریزی شدید و استقرار در یک نقطه، به تاریخ 28/12/1363 مورد اصابت گلوله توپ قرار گرفت وازپیکرمطهرش تا سال 1373 خبری بدست نیامد و پس از آن در مزارسیدالحسین روستای حسین آباد عربخانه به خاک سپرده شد. روحش شاد و یادش گرامی.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
