آخرین اخبار:
کد خبر : ۵۹۷۱۲۰
۱۰:۱۸

۱۴۰۴/۰۵/۱۱
وصیت‌نامه شهید «محسن مظفریان»

ای حسین جان! اگر در کربلا نبودیم، امروز در کشور امام زمان هستیم

من، «محسن مظفریان» شهادت را افتخار بزرگ می‌دانم و از شما می‌خواهم که خط امام را با وفاداری ادامه دهید. به پدر و مادرم و خانواده‌ام می‌گویم، برای من ناراحت نباشید و جامه سیاه به تن نکنید، چون جانم را فدای اسلام کرده‌ام. امیدوارم راه من و همه شهدا چراغ راهتان باشد.


ای حسین جان! اگر در کربلا نبودیم، امروز در کشور امام زمان هستیم

به گزارش نوید شاهد کرمانشاه، شهید «محسن مظفریان» در تاریخ هشتم اسفندماه ۱۳۴۵ در روستای زواره کوه از توابع شهرستان اسلام آباد غرب دیده به جهان گشود. دوران نوجوانی و جوانی را در زادگاهش گذراند و تا مقطع فوق دیپلم تحصیل کرد. با شروع جنگ تحمیلی به عضویت سپاه پاسداران درآمد و به عنوان بسیجی به جبهه اعزام شد. تا اینکه در تاریخ ۲۷ دی ماه ۱۳۶۷ در کربلای ۵ منطقه شلمچه به درجه رفیع شهادت نایل آمد.

وصیت نامه شهید 
به نام خدا
با سلام و درود بر آقا امام زمان و نایب بر حقش امام خمینی و با درود به روان پاک شهیدان به خون غلتان جمهوری اسلامی و سلام و درود بر شما عزیزانی که این وصیت نامه به دستتان می‌رسد.
اینجانب «محسن مظفریان» فرزند علیرضا گواهی می‌دهم که جز خدای یکتا خدایی نیست و حضرت محمد بنده و حضرت علی ولی اوست.
خدا را شکر می‌کنم که سال‌های عمرم را در ایامی قرار داد که کلیه روز‌های آن ایام الله است و مرا در فضایی قرار داد که آن فضا آکنده از عطر اسلام است.
من اعلام می‌دارم:‌ای حسین جان! اگر آن روز ما در صحرای کربلا نبودیم که از دین خدا و از خط شما حمایت کنیم اینک در کشوری هستیم که کشور امام زمان است و رهبری داریم که فرزند توست.
این روز‌ها به فرمان امام بزرگوار لبیک گفته و روانه جبهه شده‌ایم، امید آن که خداوند ما را هدایت کند و مورد رحمت قرار دهد تا جان ناقابلمان را فدای جانان کنیم.
حالا که من در میان شما عزیزان نیستم از شما می‌خواهم همواره خط امام را با امام و همراه امام ادامه دهید؛ نه یک قدم جلو و نه یک قدم عقب حرکت کنید.
پیامی نیز برای خانواده خود دارم
پدرم، مادرم، برادران و خواهرانم من از علی اکبر حسین عزیزتر نیستم که خود امام حسین او را برای شهادت روانه میدان کرد خواهش می‌کنم به هیچ وجه برای من ناراحتی به خود راه ندهید و جامه سیاه نپوشید، چون فدای اسلام شده‌ام و این مقام شایسته‌ی غم و اندوه نیست.
شانزده روز روزه‌ی قضا دارم بگویید به جا آورند تا سبک بال به سوی معشوق خود روانه شوم.
انتهای پیام/


گزارش خطا

ارسال نظر
تازه‌ها
طراحی و تولید: ایران سامانه