خاطره‌ای از شهید عبدالرسول سهیلی «1»
کتابخانه‌ای از جنس روزنامه
خانواده شهید «عبدالرسول سهیلی» در خاطره‌ای روایت می‌کنند: «عبدالرسول از نوجوانی علاقه فراوانی به مطالعه کتاب‌های غیردرسی پیدا کرده بود. با ورود به دبیرستان، بیشتر وقت خود را صرف خواندن کتب مذهبی و سیاسی، به ویژه آثار شهید مطهری می‌کرد و...» متن کامل خاطره اول این شهید بزرگوار را در نوید شاهد بخوانید.
به گزارش نوید شاهد فارس، شهید «عبدالرسول سهیلی» دهم شهریور سال ۱۳۴۱ در شهرستان آباده دیده به جهان گشود. دوران کودکی را در همان شهر سپری کرد. در هفت سالگی وارد مدرسه شد. او تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم در رشته علوم تجربی گذراند. با آغاز جنگ تحمیلی راهی جبهه شد و سرانجام ۲۲ مرداد سال ۱۳۶۱ به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای آباده آرام گرفت.
متن خاطره:
خانواده این شهید بزرگوار در خاطره‌ای روایت می‌کنند: «عبدالرسول از نوجوانی علاقه فراوانی به مطالعه کتاب‌های غیردرسی پیدا کرده بود. با ورود به دبیرستان، بیشتر وقت خود را صرف خواندن کتب مذهبی و سیاسی، به ویژه آثار شهید مطهری می‌کرد و همواره در جستجوی حقیقت، خود را همچون گمشده‌ای می‌دانست که به دنبال یافتن راهی برای رسیدن به آرامش و معنویت حقیقی است.
او کودکان محل را بسیار دوست داشت و با همت و همکاری بچه‌های کم سن و سال، برای نخستین بار کتابخانه‌ای در محله خود تأسیس کرد. این کار در شرایطی انجام شد که نه امکاناتی در اختیار داشت و نه حمایتی دریافت می‌کرد، بلکه با مخالفت شدید برخی مغرضان نیز مواجه شد، به طوری که چند بار کتاب‌هایی را که با زحمت از جاهای مختلف تهیه کرده بود، بیرون ریختند. اما عبدالرسول ناامید نشد به سراغ مدیر مدرسه رفت و با او گفت‌وگو کرد و سرانجام کتابخانه را به داخل مدرسه منتقل نمود.
عبدالرسول ساعت‌ها می‌نشست و با روزنامه‌های باطله، تخته‌هایی می‌ساخت تا از آن‌ها به عنوان قفسه کتاب استفاده کند؛ این کار برای همه تازگی داشت و حوصله و پشتکار او شگفتی اطرافیان را برمی‌انگیخت.»
انتهای متن/
