نوید شاهد - پدر شهید "غلامرضا فولادیان" نقل می‌کند: «به خانه برگشته‌بود ولی روحیه خوبی نداشت. انگار در چشم‌هایش غمی نشسته‌بود. کنارش رفتم. لبخندی بر لب نشاند و احوالم را پرسید. فهمیدم که قصد رفتن دارد. همیشه وقتی تصمیم داشت برود، آن لبخند را بر لب داشت.» نوید شاهد سمنان توجه شما را به متن زندگی این شهید گرانقدر جلب می‌کند.

لبخندی آشنا


لبخندی آشنا

به گزارش نوید شاهد سمنان؛ شهید غلامرضا فولادیان در خانواده شش نفره محمدابراهیم، در سال ۱۳۴۸ در مشهد به دنیا آمد. بعد از مدتی برای زندگی به دامغان کوچ کردند. او تا پنجم دبستان بیشتر درس نخواند و به جوشکاری و آهنگری پرداخت.

پدر غلامرضا نقل می‌کند: «به خانه برگشته‌بود ولی روحیه خوبی نداشت. انگار در چشم‌هایش غمی نشسته‌بود. کنارش رفتم. لبخندی بر لب نشاند و احوالم را پرسید. فهمیدم که قصد رفتن دارد. همیشه وقتی تصمیم داشت برود، آن لبخند را بر لب داشت. گفتم: «ولی...»

نگذاشت حرفم تمام شود و گفت: «پدر! من باید برم! بگذار اونهایی که زن و بچه دارن به مرخصی بیان!»

مدتی نگذشت که کار را رها کرد و به دوستانش در جبهه پیوست. سه ماه به عنوان صافکار و کمک راننده خدمت نمود تا سرانجام در یازدهم بهمن ۱۳۶۳ در منطقه دیواندره، بر اثر برخورد ماشین با مین به شهادت رسید. پیکرش را پس از تشییع در روستای صح تویه‌دروار دامغان به خاک سپردند.


منبع: کتاب فرهنگ‌نامه شهدای استان سمنان-شهرستان دامغان / نشر فاتحان-قائمی


فرازهایی از وصیت‌نامه شهید غلامرضا فولادیان

خاطراتی از شهید غلامرضا فولادیان

برچسب ها
نام:
ایمیل:
* نظر:
مطالب برگزیده استان ها
عکس
تازه های نشر
اخبار برگزیده