کربلای 5 وعده گاه حسین با امام شهدا بود
دوران پر افتخار تحصیل و تعهد اخلاقی و دینی
پس از اتمام دوران طفولیت، در سن 6 سالگی در دبستان بونصر مشکان به تحصیل پرداخت. از ابتدا آثار نبوغ و استعداد فوق العاده در چهره اش هویدا بود. بطوری که همواره از طرف معلمین مورد تشویق و تمجید قرار می گرفت و بارها با گرفتن هدایا و جوایز گوناگون، از زحماتش قدردانی می شد. وی توانست با موفقیت کامل دوره های ابتدایی و راهنمایی و دبیرستان را پشت سر بگذارد. دوره راهنمایی را در مدرسه ابوعلی سینا بشرویه سپری کرد در حالیکه صدرنشین کلاس، هم از نظر اخلاق و هم از نظر درس بود. اواخر دوران راهنمایی وی، همزمان با آغاز راهپیمایی ها و تظاهرات مردمی اوایل انقلاب بود، که او نیز فعالانه در آنها حضور داشت.
دوره متوسطه را در دبیرستان طالقانی شروع به تحصیل نمود و خلاقیت و استعداد و عضویتش در انجمن های اسلامی دانش آموزان بشرویه، همواره از او فردی نمونه و با پشتکار می ساخت. وی در این زمان، به عنوان دانش آموز نمونه از سوی آموزش و پرورش خراسان معرفی شد و تشویق نامه ای هم دریافت کرد.
شهید حسین حسینی نژاد، جهت ادامه تحصیل در مراتب عالی، به مرکز تربیت معلم شهید بهشتی مشهد رفت. او دوره تربیت معلم را در رشته زبان انگلیسی به پایان رساند. از آنجا که دروس قرآنی را از روحانیون بشرویه فرا گرفته بود، هر روز صبح نیم ساعت از وقتش را صرف خواندن قرآن و تفکر در معانی آن می کرد. جاذبه ای وصف ناپذیر داشت، هر فردی تنها یک مرتبه با ایشان هم صحبت می شد شیفته کلامش می گردید. در دوران تحصیل آرزو داشت که حتی یک مرتبه، به جبهه های نبرد حق علیه باطل اعزام شود.
دوران امدادگری درجبهه و شهادت
بالاخره از طرف بسیج، عازم جبهه گردید و آموزش خود را در رشته امدادگر عملیاتی در مشهد به اتمام رساند و سرانجام با کاروان سپاهیان حضرت محمد (ص) به عنوان امدادگر راهی جبهه نبرد شد. وی در عملیات کربلای 4 حضور داشت و متعاقب آن در عملیات کربلای 5 نیز مشتاقانه و خالصانه شرکت نمود و دست های پرکار و پر تلاشش را در راه مداوای مجروحین عزیز به کار بست.
سرانجام حین عملیات کربلای 5 ، روز بیست و سوم دی ماه 1365 در جبهه شلمچه، به علت اصابت ترکش خمپاره به بدن، شربت شهادت را عاشقانه نوشید و دیدار معبود خویش را برگزید. همان کسی که خالصانه در راهش زندگی کرده بود.
پیکر مطهر این معلم شهید و امدادگر نمونه در صحرای کربلای ایران باقی ماند تا اینکه در مورخ یازدهم فروردین 1366 بر روی دستان عاشقان حسینی در شهرستان بشرویه تشییع و در گلستان شهدای این شهر به خاک سپرده شد. او مرغی ملکوتی بود در این قفس تنگ که به محض شکستن زنجیرهای اسارت، خودش را به موطن حقیقی و ماورایی که همواره آرزوی وصالش را داشت، رسانید. روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
منبع : اداره اسناد و انتشارات اداره کل بنیاد شهید و امور ایثارگران خراسان جنوبی
